Welkom op de website van
de St. Antonius van Paduakerk te Oldenzaal
De heilige Antonius van Padua werd in 1195 als Fernando Martin geboren te Lissabon, uit een adellijk geslacht. Op vijftienjarige leeftijd trad hij in bij de Reguliere Kanunniken van St. Augustinus, ging theologie studeren te Coïmbra en werd daar in 1220 tot priester gewijd.
In de nabijheid van het klooster vestigde zich een groep Franciscaanse Minderbroeders. Toen hij vernam dat vijf minderbroeders als missionarissen in Marokko de marteldood waren gestorven, werd hij door het ideaal gegrepen ook het evangelie te gaan brengen in Noord-Afrika. Daarom trad hij in bij die Minderbroeders, nam de naam aan van de toen algemeen geliefde en vereerde eremiet Antonius Abt (van Egypte) en vertrok naar Marokko. Een malaria-aanval dwong hem echter naar Europa, naar Portugal, terug te keren. Maar een hevige storm sloeg het schip uit de koers en het leed schipbreuk, waardoor broeder Antonius in Zuid-Italië belandde, om precies te zijn, op het eiland Sicilië. Vandaar trok hij naar Assisi, waar hij kennis maakte met de heilige eenvoud en armoede van St. Franciscus.
Toen hij eens in die omgeving, te Forli, desgevraagd een feestpredikatie hield ter gelegenheid van een priesterwijding, ontpopte hij zich als een geboren predikant. Op last van Franciscus trok hij rond in Italië en Zuid-Frankrijk om onder het volk het geloof te verkondigen. Hij stichtte op zijn vele rondreizen theologische scholen, o.a. in Padua en Bologna, en doceerde ook theologie voor zijn medebroeders.
In 1230 nam hij als vertegenwoordiger van de provincie Romagna deel aan het kapittel, het hoogste gezagsorgaan van de jonge orde. Als wonderdoener en predikant bij leven al populair, stierf hij een jaar later te Padua, in 1231, zesendertig jaar oud, in een geur van heiligheid. Nog geen jaar later werd hij door paus Gregorius IX heilig verklaard. Over hem zijn tot op de dag van vandaag vele verhalen en legenden levend gebleven. Zijn verering verdrong al spoedig die van St. Antonius Abt. Paus Pius XII verhief hem in 1946 tenslotte tot kerkleraar.